فایننشال تایمز در هفته های اخیر سوالاتی را در مورد استفاده از شرکت های توسعه شهردار (MDC) توسط بن هوچن، شهردار برجسته حزب محافظه کار در دره تی در شمال شرق انگلیس مطرح کرده است.

یک نوع بدنه عمومی که قبلاً مبهم بود، تمرکز بر روی سازمانی بود که برای بازسازی کارخانه فولاد سابق در Redcar ایجاد شد، که اکنون موضوع بررسی سفارشی از سوی دولت است. اما FT همچنین نگرانی‌های مربوط به رازداری در ثانیه را برجسته کرده است که بر دارایی‌های عمومی در هارتلپول تأثیر می‌گذارد، در حالی که بحث‌هایی پیرامون سومین مورد تحت نظارت شهردار Tees Valley در میدلزبرو نیز وجود دارد.

FT توضیح می دهد که چه چیزی در پشت این نهادهای عمومی نهفته است که بیش از یک دهه وجود داشته اند.

شرکت توسعه شهردار چیست؟

MDCها برای تسریع توسعه و جذب سرمایه گذاری در یک ردپای جغرافیایی خاص طراحی شده اند. آنها نهادهای قانونی با اختیار خرید و توسعه زمین و زیرساخت ها هستند که توسط شهرداران منتخب مستقیم در انگلیس ریاست می شود.

بسته به اینکه شهردار چگونه تصمیم می گیرد آن را راه اندازی کند، به یک MDC می توان طیف وسیعی از اختیارات، از جمله توانایی خرید اجباری املاک، ساخت جاده، تصمیم گیری برنامه ریزی و کنترل دارایی های عمومی موجود را در اختیار داشت.

قانون اساسی ایجاد آنها در سال 2011 معرفی شد، اگرچه در آن مقطع فقط لندن شهردار منتخب داشت. از سال 2017، 9 منطقه خارج از پایتخت نیز سیستم های شهرداری را با پتانسیل راه اندازی MDC معرفی کرده اند.

این ایده از کجا سرچشمه گرفت؟

MDC ها ریشه در شرکت های توسعه شهری (UDC) دارند که توسط لرد مایکل هسلتین، زمانی که او وزیر کابینه دولت محافظه کار مارگارت تاچر در دهه 1980 بود، تأسیس کرد.

هدف این بود که شهرهای داخلی محروم را با گردهم آوردن رهبران تجاری و شوراها در یک بدنه واحد بازسازی کارآمد احیا کند.

اولین UDC ها در لیورپول، که در سال 1981 توسط شورش ها ویران شده بود، و اسکله های متروک لندن، جایی که شرکت راه را برای آنچه در نهایت تبدیل به Canary Wharf می شد، هموار کرد.

مورد دیگر، UDC برای Teesside در نهایت توسط ناظر مخارج عمومی بریتانیا، اداره حسابرسی ملی، در سال 2002 مورد بررسی قرار گرفت. گزارش آن از روش مخفیانه ای که در آن شرکت انجام داده بود انتقاد کرد و دریافت که یک سری معاملات زمین های کمتر از ارزش به قیمت تمام شده است. مالیات دهنده 40 میلیون پوند

UDCها عموماً محبوبیت نداشتند، به‌ویژه در مناطقی که توسط کارگران اداره می‌شد، به‌علاوه برخی شوراها به عدم پاسخگویی آنها و این واقعیت که توسط دولت مرکزی تحمیل شده بودند اعتراض داشتند.

آیا MDC ها از بین رفته اند؟

علیرغم اینکه این قانون برای بیش از یک دهه اجرا شده است، تنها شش MDC در سراسر انگلستان وجود دارد.

این تا حدی به خاطر سابقه کوتاه شهرداران منتخب مستقیم در انگلستان، خارج از لندن است.

لندن دو راه‌اندازی کرده است: یکی برای سرمایه‌گذاری از میراث بازی‌های المپیک 2012 در استراتفورد، و دیگری برای بازسازی محوطه اطراف ایستگاه Oak Common که در غرب پایتخت به عنوان بخشی از HS2 در دست ساخت است، ایجاد شده است. پروژه راه آهن پرسرعت

در خارج از لندن چهار مورد وجود دارد که سه مورد از آنها در دره Tees هستند. اولین آنها شرکت توسعه South Tees بود که به طور رسمی در سال 2017 تأسیس شد تا کارخانه فولاد Redcar را احیا کند – پروژه ای که اکنون به نام Teesworks شناخته می شود. به ریاست Houchen، از گزارش سال 2016 توسط Heseltine در مورد چگونگی بازسازی سایت، که در آن او یک نسخه مدرن از UDC را پیشنهاد کرد، سرچشمه گرفت.

Houchen در سال گذشته MDCها را در میدلزبرو و هارتلپول راه اندازی کرده است.

دیگری توسط اندی برنهام، شهردار کارگری منچستر بزرگ در سال 2019 راه اندازی شد تا مرکز شهر استوکپورت را بازسازی کند. با این حال، این نهاد نسبت به تیساید قدرت کمتری دارد، زیرا مقامات محلی کنترل برنامه ریزی یا دارایی ها را به بدنه منتقل نکرده اند.

در دره Tees چه می گذرد؟

هر سه شرکت Tees Valley، به دلایل متداخل، بحث برانگیز بوده اند.

شرکت توسعه South Tees و پروژه بازسازی آن Teesworks اکنون پس از ایجاد نگرانی در مورد مسئولیت‌پذیری، حاکمیت و استفاده از دارایی‌های عمومی، کانون تحقیقاتی به سفارش دولت است.

به ویژه، به دلیل انتقال مخفیانه 90 درصد مالکیت سایت به توسعه دهندگان محلی مورد انتقاد قرار گرفته است. پیش از این، دولت، STDC و توسعه دهندگان از پروژه و نحوه مدیریت آن دفاع می کردند.

در فوریه، اعضای شورای شهر میدلزبرو به ایجاد MDC برای مرکز شهر رای منفی دادند، اما مایکل گوو، دبیر همسطح، آنها را رد کرد. متعاقباً FT گزارش داد که یکی از اعضای هیئت مدیره وقت شرکت، اندی پرستون، شهردار میدلزبرو، دارای هشت ملک در محدوده MDC بود.

FT این هفته گزارش داد که Houchen به طور خصوصی با شورای هارتلپول برای MDC تعیین شده برای شهر به توافق رسیده است تا کنترل ساختمان مهم مدنی جامعه همراه با اختیارات برنامه ریزی بر آنها را در دست بگیرد. هوچن قبلا از اظهار نظر خودداری کرده است. این شورا لیست دارایی ها را تایید کرد اما گفت که این انتقال همچنان منوط به امضای دولت مرکزی است.

آیا ایراداتی در مدل وجود دارد؟

حامیان MDC، از جمله Houchen، استدلال می کنند که آنها راهی برای سرمایه گذاری سریع و توسعه در مناطق محروم ارائه می دهند.

اما کلایو بتز، رئیس کمیته منتخب دولت محلی مجلس عوام و رهبر شورای شفیلد زمانی که شهر در دهه‌های 1980 و 1990 UDC داشت، گفت که در مدل MDC نقاط ضعفی وجود دارد.

او گفت، چالش این است که چنین شرکت‌هایی وجود دارند «برای اینکه به شیوه‌ای کارآفرینانه رفتار کنند، اما در چارچوب قوانین بخش عمومی، و من فکر می‌کنم گاهی اوقات آنها خیلی راحت کنار هم نمی‌نشینند».

او گفت که این شامل مواردی، عدم درک در رابطه با قوانین تدارکات عمومی است.

او افزود که تنش بین تحویل و محرمانگی تجاری از یک سو، و پاسخگویی و حاکمیت بخش عمومی از سوی دیگر، نیاز به حمایت با “قوانین روشن” دارد.

بتز گفت: احتمالاً این توصیه می‌تواند از تحقیقات در مورد Teesworks بیرون بیاید، او گفت که بررسی ضعیف فعالیت‌های تجاری نه تنها در MDCها بلکه در شوراهایی است که “در پشت محرمانگی تجاری پنهان می‌شوند و به اعضای شورای خود اجازه نمی‌دهند ترتیبات تجاری را بررسی کنند.”

او افزود: «اگر قرار است سازمان‌هایی چندین میلیون پوند هزینه کنند، باید «به قدرت‌های نظارتی مناسب اجازه دهید».