“پادام.” ببخشید چیزی گفتی؟
“پادام”. با عرض پوزش، اما در حال حاضر تمرکز کردن برایم کمی سخت است.
البته من قسمت آخر رو دیدم جانشینیو خداییش، آیا همه ما از درس های آن استفاده نکردیم شاه لیر در این بازگویی باشکوه حماسه شکسپیر. و، بله، واقعاً، من فکر می‌کنم استدلالی وجود دارد که نشان می‌دهد شیو احتمالاً شهید فداکار این افسانه بوده است، اگرچه من نسخه‌ای را ترجیح می‌دهم که در آن او اساساً لیدی مکبث است. و، بله، OMG، فیلیپ شوفیلد. اما، در حال حاضر، درست در همین لحظه. . . ? «پادام، پادام. من آن را می شنوم و می دانم.» من فقط برای کایلی گوش دارم.
فوق العاده ترین این هفته کودتای تئاتر نه درام مربوط به خانواده روی بوده است و نه درامی که سرنوشت تلویزیون صبحگاهی بریتانیا و بازیگران غمگین آن از مبل‌سواری‌ها را می‌گیرد. این همان اعدامی است که توسط کایلی مینوگ اعدام شده است که در سن 55 سالگی با نوک انگشتان کوچک و قرمز مایل به قرمز خود در جدول تک آهنگ ها بالا رفت و به بالاترین جایگاه خود از سال 2014 با یک سرود دیوانه کننده برانگیزاننده به ضربان قلب رسید. ” پادام پادام ” .
تنها هنرمند زنی که در پنج دهه متوالی آلبوم شماره یک در بریتانیا داشته است، آخرین حمله ستاره پاپ استرالیایی به جاودانگی پس از یک دوره نیمه بازنشستگی آرام در ملبورن رخ می دهد، جایی که او به خانواده خود نزدیک تر شده است. همچنین به‌عنوان تامین‌کننده یکی از پرفروش‌ترین گل‌های رز جهان، به تلاش‌های جانبی خود دامن زد. احمق، اگر فکر می کردی حرفه پاپ او به پایان رسیده است. تک‌آهنگ اصلی شانزدهمین آلبوم استودیویی او، «Padam Padam» یک آهنگ رقص الکتروپاپ با الهام از آهنگ ادیت پیاف به همین نام در سال 1951 است. از زمان انتشار در 18 مه، این آهنگ به دلیل استقبال از جامعه همجنس‌گرایان (اولین شاگردان کایلی) و همچنین گسترش آن در رسانه‌های اجتماعی، رتبه یک را در جدول فروش و دانلود آهنگ‌های بریتانیا کسب کرد. موسیقی متن یک میم باجیلیون.
و چه کسی در آن شک می کرد؟
منتقدان و روشنفکران رسانه‌ای که معمولاً به دنبال حقایق و بینش‌های بزرگ‌تر از نمادهای فرهنگی معاصر ما هستند، همیشه نادیده گرفته می‌شود، کنار گذاشته می‌شود و مورد حمایت منتقدان و روشنفکران رسانه‌ای قرار می‌گیرد، کایلی همچنان شاهزاده خانم موسیقی پاپ است. او که یک پیتر پن جوشان است، ممکن است چیزی بیشتر از یک شلوار تند و تند تند و آهنگ باس دیسکو به گفتگوی فرهنگی ارائه دهد، اما با این وجود، دهه به دهه، با وفادار ماندن به آنچه که هست، عمل می کند.
آخرین پیروزی کایلی سوالاتی را در مورد اینکه چه چیزی به شهرت فرهنگی دیرینه کمک می‌کند، ایجاد می‌کند، به‌ویژه در این لحظه که نوازندگان بزرگ پاپ در شهر هستند. در ماه جولای، مدونا که اکنون 64 ساله است، آخرین بازگشت خود را با تور شش ماهه جشن آغاز خواهد کرد. بیانسه (41) در حال حاضر “رنسانس” خود را مانند نفرتیتی نقره ای درخشان اجرا می کند، در حالی که تیلور سوئیفت با یک تور حماسی 40 ترانه ایراس در حال تثبیت سهمی نزدیک به دو دهه در عظمت شنیداری است. در 33 سالگی، سوئیفت هنوز در مقایسه با دیگران تنها یک بانجو است، اما با توجه به اینکه او بانجو را مستقیماً از کانال تولد می‌تراشد، تجربه‌اش به او عمری طولانی را می‌دهد که سال‌های جوانش را رد می‌کند.
هر یک از موارد فوق، شغلی را جشن می گیرند که با اختراع مجدد تعریف شده است، و مسیر حرکت خوانندگان زن به معنای انجام حرکات حرفه ای بزرگ است. در مقابل، تکامل کایلی به طرز شگفت‌آوری ظریف باقی مانده است: او فرمول بی‌خطر خود را در اوایل دهه 1990 پیدا کرد و اکنون فقط دستگیره‌ها را تغییر می‌دهد. خوب، پس آن خوش‌خوشی‌های بداخلاقی با مایکل هاچنس و دوئت نیک کیو وجود داشت، اما آن لحظه به اندازه آبکشی سبزه‌ای که موهایش را رنگ می‌کرد، تعهدی به یک «دوران» نداشت. حال و هوای کایلی در دنیایی از ناسازگاری “پاپپت ابدی” است: مهربان و به طرز شگفت انگیزی فراگیر، در حالی که نمونه ای از قابلیت اطمینان باقی می ماند.
با نادیده گرفتن تلاش بی وقفه برای ارتباط، کایلی خود را در حال پیشرفت می بیند. او بین ژانرها جابجا نمی شود یا به دنبال همکاری های عجیب و غریب و عامیانه نمی گردد: او فقط وارد می شود و آهنگ ها را می گیرد.
به نوعی، کایلی ستاره پاپ رمزگذاری کاملی است – ژانری که در یک انسان به اندازه یک پینت گنجانده شده است. اطلاعات کمی در مورد کایلی واقعی وجود دارد: او هرگز با ترانه های زن هنری دوست دختر، مادر، همسر بازی نکرده است. اگر هر چه باشد، او مصنوعی تر شده است – او بیشتر با صداگذاری تنظیم شده و پلاستینه شده است – و هر چه حرفه اش بالغ می شود، غیرواقعی تر می شود. و برای او خوب است، رک و پوست کنده، من عاشق کایلی پلاستینه شده هستم – این یک چهره عالی برای کسی است که می خواهد هر دهه یک رکورد موفق داشته باشد و سپس به گمنامی نسبی بازگردد.
بدون شک اسنوب ها به موفقیت های او تمسخر خواهند کرد. آنها ممکن است از عدم عمق موسیقی او ابراز تاسف کنند. بدتر از آن، آنها ممکن است او را به عنوان یک “لذت گناهکار” – آزاردهنده ترین زن ستیزی – تعریف کنند، زیرا بسیار شرم آور است که به او اعتقاد واقعی بدهیم.
اما در منظره‌ای که هنرمندان تماماً به روایت‌ها و سفرهای خود می‌پردازند، و در میان نیاز شدید افراد مشهور به اشتراک‌گذاری بیش از حد دائمی، چیزی شگفت‌انگیز در مورد یک ستاره 55 ساله سابق صابون وجود دارد که مخفیانه از ناکجا آباد می‌رود تا موسیقی متن فیلم را رها کند. امسال.
به Jo ایمیل بزنید [email protected]
دنبال کردن @ftweekend در توییتر برای اطلاع از آخرین داستان های ما ابتدا
