بزرگ‌های نفتی غربی توسط جریان‌های مخالف مورد حمله قرار می‌گیرند. برخی از سهامداران – و سیاستمداران – می خواهند که آنها بیشتر پمپاژ کنند. دیگران، همراه با فعالان آب و هوا، خواهان تسریع حرکت خود به سمت انرژی پاک هستند. شرکت‌های عمدتا اروپایی که سعی می‌کنند سهم خود را برای مقابله با تغییرات اقلیمی انجام دهند، با تخفیف زیادی نسبت به همتایان آمریکایی که به شدت از نفت و گاز حمایت می‌کنند، معامله می‌کنند. پس از اینکه شرکت بریتیش پترولیوم اعلام کرد کاهش برنامه ریزی شده تولید نفت خام خود را کاهش می دهد، اما همچنین با شورش صندوق های بازنشستگی ناراضی بریتانیا در نشست سالانه روز پنجشنبه مواجه شد، سهام بی پی بیش از 10 درصد افزایش یافت. شاید تعجبی ندارد که شرکت هایی مانند BP و Shell اهداف سبز خود را اصلاح کنند. اما بازگرداندن بیشتر به یک استراتژی کسب و کار معمولی اشتباه خواهد بود.

در برون یابی پویایی های کوتاه مدت در آینده، در یک محیط بسیار غیر معمول، خطراتی وجود دارد. چند سال پیش، زمانی که سرمایه‌گذاری ESG شتاب گرفت و سپس کووید-19 تقاضای نفت را کاهش داد، تولیدکنندگانی که متعهد به سبز شدن بودند توسط بازارها جریمه نشدند. شوک انرژی یک بار در یک نسل ناشی از جنگ روسیه در اوکراین، قیمت‌ها را دوباره افزایش داد، منجر به سودهای بی‌سابقه صنعت شد، و فشار برای افزایش تولید برای تقویت امنیت و کاهش هزینه‌های زندگی را به همراه داشت. مطمئنا چرخ دوباره خواهد چرخید.

شرکت‌هایی که می‌خواهند درازمدت رشد کنند – و سرمایه‌گذاران آنها – باید فراتر از یک افق 10 ساله نگاه کنند. تعداد کمی در این صنعت به طور جدی شک دارند که تقاضای نفت احتمالا در یک دهه یا بیشتر به اوج خود برسد. شرکت‌های بزرگ آمریکایی مانند اکسون موبیل، استراتژی «آخرین انسان ایستاده» را اتخاذ کرده‌اند. اما آنها در یک بازار رو به کاهش برای رقابت با غول‌های کم‌هزینه مانند عربستان سعودی مبارزه خواهند کرد. شرکت‌های نفتی که تا آن زمان موقعیت ثابتی در فناوری‌های بادی، خورشیدی و پاک ایجاد نکرده‌اند، به تدریج در معرض خطر نابودی قرار دارند.

غول‌های نفت و گاز امروزی، به‌عنوان کسب‌وکارهای پول‌ساز با مهارت‌های فنی و مهندسی، باید نقش ارزشمندی در انتقال انرژی ایفا کنند. برخی از مدیران صنعت می‌گویند که سرمایه‌گذاران اصلی آن‌ها که به بازدهی دو رقمی سالم از پروژه‌های نفت و گاز عادت کرده‌اند، به‌طور خصوصی علاقه‌ای به استفاده از سرمایه‌ها در سرمایه‌گذاری‌های انرژی پاک ندارند که به رقم متوسط ​​نزدیک‌تر می‌شوند. با این حال، مسلماً هرگز زمان بهتری برای سرمایه گذاری در بخش انرژی های تجدیدپذیر وجود نداشته است.

قانون کاهش تورم ایالات متحده و طرح صنعتی معامله سبز اتحادیه اروپا مشوق های جدیدی برای سرمایه گذاری در انرژی کم کربن ایجاد می کند. مکانیسم تعدیل مرز کربن اتحادیه اروپا این پتانسیل را دارد که این تغییر را تشدید کند. و برخی از فناوری‌های جدید، مانند جذب، استفاده و ذخیره‌سازی کربن، بازده قابل توجهی را ارائه می‌کنند. اگر ترکیب فعالیت‌های گروه‌های نفتی شروع به تغییر کند، پایگاه سرمایه‌گذاران آنها نیز در طول زمان تغییر خواهد کرد.

ممکن است فعالان و سرمایه گذاران به طور یکسان کمتر روی کاهش تولید نفت توسط شرکت های بزرگ غربی تمرکز کنند. تا زمانی که تقاضا ادامه داشته باشد، سایرین مانند شرکت‌های نفتی ملی نفتکش از پاسخگویی به آن خوشحال خواهند شد. معیار بهتر این است که چه مقدار از سود حاصل از نفت را در انرژی پاک سرمایه گذاری می کنند. اگرچه BP کاهش تولید نفت خود را تا سال 2030 کند می کند، BP می گوید که 8 میلیارد دلار بیشتر برای کسب و کارهای “انتقالی” خود هزینه خواهد کرد. همانطور که موسسه مشاوره وود مکنزی اشاره می کند، گروه های نفتی بین المللی و شرکت های بزرگ معدنی 157 میلیارد دلار یا 30 درصد از جریان نقدی عملیاتی خود را به بازخرید سهام خود در سال 2022 اختصاص دادند.

ممکن است تا حدی به دولت ها بستگی داشته باشد که راه های بیشتری برای تشویق شرکت های نفتی و دیگران برای سرمایه گذاری بیشتر و مشارکت در بازپرداخت های کمتر پیدا کنند. قطعاً این وظیفه دولت هاست، نه شرکت های نفتی که با اتخاذ سیاست های بلندپروازانه تر، تقاضای سوخت های فسیلی را محدود کنند. بحران آب و هوا تنها با اقدام جمعی گسترده حل خواهد شد. اما این به نفع جامعه و منافع آنهاست که شرکت های بزرگ نفتی در این امر نقش داشته باشند.