نویسنده مدیر اجرایی سابق HSBC است

وقتی بانکداران بسیار باهوش و مشاغل ما بیش از حد پیچیده شدند ، همه ما عواقب آن را متحمل شدیم. بحران مالی سال 2008 بسیاری از ما را تحت تأثیر قرار داد زیرا بانک ها در تمام زندگی ما جای گرفته بودند. جامعه در معرض خطراتی بود که درک نمی کرد ، و همه ما هزینه آن را از طریق کمک های مالی مورد حمایت دولت پرداخت کردیم.

امروز دوباره علائم هشدار دهنده چشمک می زنند. برخی از عناصر آشنا هستند: شرکت های بزرگ و در حال رشد مورد اعتماد سایر افراد جامعه هستند که در صورت عدم موفقیت صدمات زیادی خواهند دید یا نتایج ضعیفی را برای مشتریان خود ارائه می دهند. اما این بار بخش فناوری است نه مالی که همه ما را در معرض خطر قرار می دهد.

اگر شرکت های فناوری نتایج بدی را تحویل دهند ، خطری برای مصرف کنندگان وجود دارد – آنچه در اصطلاح تجارت من “ریسک رفتار” نامیده می شود – اکنون به همان اندازه خطرناک خدمات مالی است. اما ما برای مقابله با آن سازماندهی نشده ایم. اقتصاد دیجیتال اقتصاد قدیمی را مصرف می کند و ساختارهای حاکمیتی که برای مقابله با این انتقال در نظر گرفته ایم ناکافی است.

بنابراین چه کسی Big Tech را تنظیم می کند؟ دولت قول یک واحد جدید بازارهای دیجیتال را در داخل سازمان رقابت و بازار می دهد ، اما وظایف آن تا حد زیادی محدود به رفتارهای ضد رقابتی خواهد بود و جزئیات آن اندک است. یک لایحه خسارت آنلاین وعده داده شده مدتها به تأخیر افتاده است. همه چیز به طرز نگران کننده ای مبهم به نظر می رسد

30 سال کار من در بانکداری ایجاب می کرد که به آینده نگاه کنم و خطرات را پیش بینی کنم. با اطمینان می توانم بگویم که علائم هشدار دهنده برای شرکت های فناوری نشان داده می شوند. اکنون باید اقدام کنیم.

همه گیری بر اعتماد ما به فناوری تأکید کرده است. فقط تماس های ویدئویی غیرقابل قطع یا فناوری نیست که عامل اصلی تحویل درهای قفل شده ماست. این کوههای داده هستند که تبلیغاتی را که هنگام مرور اخبار توجیهی ویروس کرونا مشاهده می کنیم ، حکم می کنند. تحول دیجیتال در صنعت من نیز گسترده است. مصرف کنندگان طی چند ماه تصویب برنامه ها و بانکداری آنلاین را فریب داده اند.

با این وجود خطرات بسیار عمیق تر از خطر تغییرات عجولانه مدیریت شده است. الگوریتم هایی که تعیین می کنند رانندگان تحویل کار چقدر دریافت می کنند و آنچه که ما با آنلاین شدن می بینیم چه چیزی بهتر از محصولات اعتباری ساختاری است که سیستم بانکی را در بحران مالی به زانو درآورد.

ما باید خطرات اطلاعات نادرست را مدیریت کنیم و یاد بگیریم چگونه مطالب را تعدیل کنیم. ما باید بفهمیم که چگونه تعصب توسط الگوریتم تأیید و سپس پرورش داده می شود. و وقتی می فهمیم چگونه این کار می کند ، باید روشن شویم که چه کسی پاسخگوی همه این موارد است. شما نمی توانید یک الگوریتم را گونی کنید.

هیچ یک از اینها به این معنا نیست که بحرانی در مقیاس 2008 در گوشه و کنار قرار دارد. اما این به یک خطر قابل توجه اضافه می شود ، و ما نباید آن را نادیده بگیریم. پیچیدگی مطلق ریسک ارائه شده توسط Big Tech چالش مقابله با آن را دلهره آور می کند ، اما اگر از کارهای انجام شده در خدمات مالی به عنوان الگو استفاده کنیم ، می توانیم شروع خوبی داشته باشیم.

بحران مالی به ما آموخت كه وقتی منافع عمومی وابسته به مشاغل موجود برای تأمین نیازهای تأمین كنندگان سرمایه خصوصی باشد ، نظارت دقیق لازم است. پیش از سال 2008 ، رویه تنظیم كنندگان برای انجام ریسك در امور بانكی همان چیزی بود كه آنها “مبتنی بر اصول” می نامیدند – لمس عمدی سبك. بیش از حد به توانایی بانک ها در اداره خود متکی بود و شکست خورد. شباهت های موجود با رویکرد فعلی ما به Big Tech قابل توجه است.

در سالهای پس از بحران ، نهادهای نظارتی و سیاستمداران در انگلیس عقب ننشستند. در عوض ، آنها سازمان رفتار مالی را ایجاد کردند که خود را به عنوان یک تنظیم کننده برتر رفتارهای مالی تأسیس کرده است.

FCA در دو زمینه اصلی که مربوط به شرکت های فناوری است که اقتصاد جدید را تحت تأثیر قرار می دهند ، تأثیر قابل توجهی گذاشته است. این امر بانک ها را مجبور کرد تا به روش واضح تری ارتباط برقرار کنند ، خصوصاً در مورد هزینه هایشان. این به مصرف کنندگان این امکان را می داد تا در مورد تبادل ارزش بین خود و بانکشان آگاهانه تصمیم بگیرند. همچنین این کار باعث می شد که در صورت خراب شدن شرایط ، مسئولیت پاسخگویی به افراد آسان تر باشد. این تأثیر مثبتی بر میزان تلاش و اشتیاق شرکتها برای ریسک داشت که باعث بهبود نتایج برای مشتریان آنها شد. سفر آسان نیست ، اما FCA نشان داد که می توان این کار را انجام داد.

ما برای رفع خطرات ناشی از فناوری اکنون به همان جاه طلبی نیاز داریم. به عبارت دیگر یک مرجع جدید رفتار برتر دیجیتال ، پیشرو در جهان. این یک شبکه پیچیده از م institutionsسسات بهم پیوسته را از بین می برد و به یک تنظیم کننده قدرتمند و قابل اعتماد تبدیل می شود که می تواند افراد را مورد بازخواست قرار دهد. هدف آن – به سادگی – اطمینان از نتایج خوب برای مشتریان و مبادله عادلانه ارزش برای کسانی که از سیستم عامل های فناوری استفاده می کنند ، خواهد بود.

این برای مصرف کنندگان ، و در نهایت – برای Big Tech نیز خوب است.