صبح بخیر. از زمان تشکیل پرونده، هنوز اطلاعیه ای در مورد فروش First Republic وجود ندارد. تنها چیزی که می دانیم این است که سه بانک برای تمام یا بخشی از آن پیشنهاد داده اند.

در همین حال، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد اقتصاد در ماه های مارس و آوریل کند شد – یا بهتر بگوییم کندتر شد. علاوه بر گزارش های دلخراش بخش حمل و نقل، PMI چین نشان دهنده انقباض فعالیت های تولیدی در ماه آوریل است. حتی مصرف ایالات متحده، که در حال حاضر بزرگترین دارایی در ترازنامه اقتصاد جهانی است، در حال کاهش است. با همه اینها، همانطور که بارها بحث کرده ایم، فکر نمی کنیم رکود نزدیک باشد. از این رو، بازارها و ما اطمینان دارند که فدرال رزرو در این هفته نرخ بهره را افزایش خواهد داد. آیا چیزی را از دست می دهیم؟ به ما ایمیل بزنید: [email protected] و [email protected].

آیا آشفتگی بانکی مقصر دولت ترامپ است؟

مایکل بار، معاون نظارت بانکی فدرال رزرو، روز جمعه گزارش خود را درباره شکست بانک سیلیکون ولی منتشر کرد. این سه چیز در مورد شکست SVB می گوید – و بنابراین، به طور مایل، در مورد First Republic و سایر بانک های مشکل دار. اول، مدیریت و هیئت مدیره SVB کار بدی انجام دادند. دوم، ناظران بانک کار بدی انجام دادند. و سوم، نرم‌تر شدن مقررات بانکی توسط دولت ترامپ، که در سال 2019 اجرایی شد، به شکست‌های نظارتی کمک کرد.

ادعای یک و دو غیر قابل بحث است. ترکیب خطرناک بدهی‌های سپرده عمدتاً بیمه نشده و دارایی‌های اوراق قرضه بلندمدت باید سال‌ها پیش هم توسط مدیریت و هم توسط قانون‌گذاران شناسایی می‌شد. هک، من احساس بدی دارم که سه سال پیش آن را نمی شناختم، و این فقط به نوعی وظیفه من (به عنوان یک گزارشگر بانک) بود که این کار را انجام دهم.

ادعای سوم سخت تر و بحث برانگیزتر است. راندال کوارلز، منصوب ترامپ، مدافع تغییرات قوانین، و نایب رئیس فدرال رزرو در امور نظارت بانکی پس از اجرایی شدن، بدون تعجب آن را رد می کند. از بلومبرگ:

‘ [Barr] کوارلز گفت: این گزارش هیچ مدرکی برای آنچه که به عنوان یکی از نتایج اصلی خود توصیف می کند ارائه نمی کند – اینکه “تغییر در موضع سیاست نظارتی” مانع نظارت موثر بانک شده است.

قانون رشد اقتصادی، کمک‌های نظارتی و حمایت از مصرف‌کننده (EGRRCPA) که در سال 2019 تصویب شد، آستانه دارایی‌ها را کاهش داد که تحت آن بانک‌ها مشمول سخت‌ترین استانداردها برای سرمایه، نقدینگی و مدیریت ریسک می‌شوند – «استانداردهای احتیاطی پیشرفته» (EPS). ). در سال 2019، فدرال رزرو به طور رسمی قانون EGRRCPA را به این معنا تفسیر کرد که تنها نسخه نرم شده EPS برای بانک هایی با دارایی بین 100 تا 250 میلیارد دلار اعمال می شود. پیش از این EPS برای تمام بانک های بیش از 50 میلیارد دلار اعمال می شد. SVB در ژوئن 2021 از آستانه 100 میلیارد دلار عبور کرد.

گزارش بار نشان نمی‌دهد که اگر استاندارد قدیمی‌تر و دقیق‌تر اعمال می‌شد، SVB از شکست محافظت می‌شد، یا حتی احتمالاً محافظت می‌شد. این گزارش می‌گوید: «اگرچه الزامات نظارتی و نظارتی بالاتر ممکن است از شکست شرکت جلوگیری نکرده باشد، اما احتمالاً انعطاف‌پذیری بانک سیلیکون ولی را تقویت می‌کردند.»

نزدیکترین گزارش به یافتن یک تفنگ سیگاری این است:

تحت رژیم قبل از 2019، SVBFG به طور کامل تحت پوشش قرار می گرفت [liquidity coverage ratio] و تقریباً 9 درصد کمبود داشت [high quality liquid assets] در دسامبر 2022، و برآوردها برای فوریه 2023 کسری حتی بزرگتر (تقریباً 17 درصد) را نشان می دهد. . .

از نظر سرمایه، تحت رژیم قبل از 2019، SVBFG باید سودها و زیان های تحقق نیافته در پرتفوی اوراق بهادار در دسترس برای فروش خود را در سرمایه نظارتی خود شناسایی کند. با گنجاندن زیان های محقق نشده در سبد اوراق بهادار AFS خود، در دسامبر 2022، سرمایه نظارتی گزارش شده SVBFG 1.9 میلیارد دلار کمتر بود.

SVB در دسامبر 2022 دارای 14 میلیارد دلار پول نقد همراه با 194 میلیارد دلار دارایی طولانی مدت بود. اگر دو برابر پول نقد وجود داشت، مطمئن نیستم که کافی بود (به یاد بیاورید که 40 میلیارد دلار سپرده از بانک در یک روز خارج شد). به طور مشابه، SVB دارای سرمایه بیش از حداقل های نظارتی بود، و من شک دارم که 2 میلیارد دلار دیگر به سپرده گذاران اطمینان خاطر بدهد (اگر کارشناسان نقدینگی و سرمایه بانکی نظر متفاوتی دارند، به من ایمیل بزنید).

با این حال، این گزارش به نکته ظریف و مهم تری در مورد تأثیر تغییر قانون اشاره می کند. یکی از تأثیرات این تغییر انتقال SVB از یک لایه سیستم نظارتی به لایه دیگر بود و این تغییر با یک دوره انتقال همراه بود. در نتیجه،

[At]زمان شکست آن، زیرمجموعه مهمی از . . . الزامات سرمایه و نقدینگی، از جمله تست استرس نظارتی، بافر سرمایه استرس، نسبت پوشش نقدینگی، و نسبت خالص تامین مالی پایدار، هنوز برای [SVB] به دلیل دوره های انتقال قابل اجرا در قوانین. مثلا، [SVB’s] اولین تست استرس نظارتی در سال 2024، بیش از دو سال پس از تبدیل شدن SVBFG به [$100bn] محکم

گزارش Barr دلیل محکمی را نشان می‌دهد که یک رژیم نظارتی چند لایه، که برای کاهش بار نظارتی بر مؤسسات کوچک‌تر طراحی شده است، با ایجاد دوره‌های «دست‌انداز» نظارتی برای مؤسسات در حال رشد، به خطرات می‌افزاید. مقررات مالی همیشه باید قوی اما ساده باشد.

نکته دیگری در این گزارش وجود دارد که شاید از همه مهم‌تر باشد، اما قطعا مبهم‌ترین آن است. این است که روح تغییر قاعده بر نگرش ناظران تأثیر تلطیفی داشت. در اینجا همتراز کلیدی است که به طرز شگفت انگیزی مستقیماً کوارلز را صدا می کند:

[U]با دستور معاونت نظارت [Quarles]، شیوه های نظارتی تغییر کرد. در مصاحبه‌های مربوط به این گزارش، کارکنان بارها به تغییرات در انتظارات و رویه‌ها، از جمله فشار برای کاهش بار شرکت‌ها، تحمل بار اثبات بالاتر برای نتیجه‌گیری نظارتی، و نشان دادن روند مناسب هنگام بررسی اقدامات نظارتی اشاره کردند. هیچ خط مشی رسمی یا خاصی وجود نداشت که این کار را ایجاب کند، اما کارکنان تغییری در فرهنگ و انتظارات از بحث های داخلی احساس کردند و رفتارهایی را مشاهده کردند که نحوه اجرای نظارت را تغییر داد. در نتیجه، کارکنان به پیام‌های نظارتی، به‌ویژه یافته‌های نظارتی و اقدامات اجرایی، با نیاز به جمع‌آوری شواهد بیشتری نسبت به گذشته نزدیک شدند، که به تأخیرها کمک کرد و در برخی موارد باعث شد کارکنان اقدامی انجام ندهند.

کوارلز می گوید که بار فاقد مدرک است. و در واقع تصور اینکه چه شواهد محکمی مبنی بر اینکه تغییر در نگرش باعث تأخیر و انفعال شده است، دشوار است. اما هر کسی که تا به حال در یک سازمان بزرگ کار کرده است می‌داند که نگرش‌ها (اخلاق، انتظارات، لحن، فرهنگ و غیره) اهمیت زیادی دارند و نمی‌توانند با قوانین خاص‌تری جایگزین شوند. چک لیست ها ضروری هستند اما کافی نیستند.

ما هرگز شاهد قطعی نخواهیم بود مبنی بر اینکه تغییرات در این عوامل ناملموس به مشکلات SVB کمک کرده است. نزدیک‌ترین چیزی که می‌توانیم به آن‌ها برسیم، نمونه‌هایی از این دست است:

در نیمه دوم سال 2022 و تا سال 2023، با تضعیف مداوم نقدینگی SVBFG، انباشته شدن زیان های تحقق نیافته در پرتفوی اوراق بهادار آن و بدتر شدن چشم انداز عملکرد آن، ناظران همچنان به جمع آوری شواهدی مبنی بر ضعف های گسترده و تأخیر در تشدید اقدامات نظارتی ادامه دادند. برای مثال، بیش از هفت ماه طول کشید تا یک اقدام اجرایی غیررسمی که به عنوان یادداشت تفاهم (MOU) شناخته می‌شود، ایجاد شود. [SVB] برای رسیدگی به خطرات اساسی مربوط به «نظارت هیئت مدیره و مدیریت ارشد مربوطه و برنامه مدیریت ریسک شرکت، برنامه فناوری اطلاعات، برنامه مدیریت ریسک نقدینگی، برنامه مدیریت ریسک شخص ثالث، و برنامه حسابرسی داخلی. [SVB] قبل از تحویل تفاهم نامه شکست خورد.

یک نکته پایانی گزارش بار اشاره می‌کند که بسته‌های پرداختی تیم مدیریت SVB «به سود کوتاه‌مدت و بازده سهام مرتبط بود و معیارهای ریسک را در بر نداشت». با توجه به اینکه این گزارش همچنین رفتار ریسک‌جویی قابل توجه رهبری بانک را شرح می‌دهد (تغییر مفروضات مدل‌سازی برای پایین‌تر نشان دادن ریسک نرخ بهره، حذف پوشش‌های ریسک، نادیده گرفتن تست‌های استرس نقدینگی داخلی ناموفق)، موضوع انگیزه‌های مدیریتی بسیار مهم است. ممکن است SVB به عنوان اولین ورشکستگی بزرگ بانک در سال 2023 شناخته نشود، بلکه دومین شرکت بزرگ آمریکایی – پس از Bed, Bath and Beyond – است که تا حد زیادی به دلیل طراحی وحشتناک برنامه های پرداختی مدیریت شکست خورده است.

یک مطالعه خوب

چارلی مانگر فکر می‌کند در «دوره‌ای عالی برای یک سرمایه‌گذار سهام عادی» زندگی کرده است.