حدود 170 کشور پس از یک هفته مذاکرات سازمان ملل در پاریس که در محاصره شورش لابی‌های صنعتی قرار داشت، درگیر مذاکرات پرتنش درباره چگونگی کاهش آلودگی پلاستیکی هستند.

مذاکره کنندگان موافقت کرده اند که اولین پیش نویس معاهده ای را برای کاهش آلودگی پلاستیکی تهیه کنند، اما هنوز بر سر موضوعاتی مانند الزام آور بودن قوانین و محدودیت تولید مواد پلاستیکی جدید توسط شرکت های پتروشیمی، اختلاف نظر وجود دارد.

گروهی متشکل از 130 کشور از جمله مکزیک، کانادا، نیوزلند و بیشتر کشورهای اروپایی خواستار قوانین الزام آور هستند. اما کشورهای تولیدکننده سوخت فسیلی مانند ایالات متحده، روسیه و چین خواهان سیستمی داوطلبانه و کمتر جاه طلبانه هستند که در آن کشورها آزادانه چارچوب های خود را ایجاد کنند.

محدود کردن تولید جدید ضربه‌ای به صنعت پتروشیمی خواهد بود، صنعت پتروشیمی که با اتکا به افزایش تقاضا برای پلاستیک در اقتصادهای نوظهور، با دور شدن جهان از سوخت‌های فسیلی بیشتر رشد می‌کند.

ائتلافی از کسب‌وکارها از رویکرد سخت‌گیرانه‌تر حمایت کرده‌اند، از جمله برخی از بزرگترین گروه‌های مصرف‌کننده جهان مانند Unilever، Nestlé و PepsiCo، و همچنین خرده‌فروشان و سازندگان بسته‌بندی. در این گفتگوها، آنها برای قوانین استاندارد برای رسیدگی به چرخه حیات کامل پلاستیک، از جمله کاهش تولید، استفاده مجدد و بازیافت، و حذف تدریجی مواد شیمیایی مضر مبارزه کردند.

جودی روسل، مدیر ارشد امور عمومی بسته بندی و پایداری در نستله، گفت که یک توافق نامه الزام آور قانونی با قوانین هماهنگ بسیار مهم است. او روز شنبه گفت: «کسب و کارها می دانند که اهداف و آرزوهای بلندپروازانه برای پایان دادن به آلودگی پلاستیک در یک معاهده به خودی خود ارزش کمی دارد.

آنکه بویکین، مدیر ارشد سیاست زیست محیطی جهانی در پپسی کو، گفت که یک معاهده الزام آور برای ارائه «قابلیت پیش بینی نظارتی» لازم است.

اما Emma Priestland از Break Free From Plastic گفت: “ما درک می کنیم که کسب و کارها به قوانین هماهنگ نیاز دارند و این بهترین وضعیت برای آنها است، اما ما اکنون نمی بینیم که آنها تغییر زیادی در مدل های تجاری خود ایجاد کنند.”

بر اساس گزارش سازمان غیرانتفاعی Break Free from Plastic، کوکاکولا، پپسی کو، نستله، موندلز و یونیلور شرکت هایی هستند که بیشترین آلودگی پلاستیکی را تولید می کنند.

شورای شیمی آمریکا (ACC)، یک نهاد صنعتی که بخش پتروشیمی را نمایندگی می کند، راه حل هایی را مطرح کرد که نیازی به کاهش تولید نداشته باشد، مانند مدیریت زباله و بازیافت.

ACC خواستار راه حل های فناورانه مانند بازیافت مواد شیمیایی شد و بر لزوم استفاده مداوم از مواد پلاستیکی در هوافضا، حمل و نقل و کاربردهای پزشکی تاکید کرد.

استیو هریس، مدیر ارشد سیاست جهانی پلاستیک ACC، گفت: «ما در این هفته صحبت‌های زیادی درباره محدود کردن تولید شنیده‌ایم، اما همچنین صحبت‌های زیادی از دولت‌ها درباره نقش پلاستیک در دستیابی به اهداف جامعه شنیده‌ایم.

کمپین‌ها هشدار دادند که لابی‌گری صنعت پتروشیمی می‌تواند منجر به یک معاهده ضعیف شود.

گراهام فوربس از سازمان صلح سبز ایالات متحده گفت: “خطر اساسی این است که این معاهده تبدیل به یک معاهده مدیریت زباله شود.”

مذاکرات در مورد اصل معاهده تنها در روز سوم نشست پاریس آغاز شد، پس از آن که عربستان سعودی، روسیه و چین مخالفت کردند که این معاهده با اکثریت آرا به جای اجماع موافقت شد. اجماع به این معنی است که کشورها می توانند تصویب آن را وتو کنند.

اولین پیش نویس این معاهده قرار است تا ماه نوامبر ارائه شود و کشورها تا پایان سال آینده فرصت دارند تا شرایط نهایی را حل و فصل کنند.

سرمایه اقلیمی

جایی که تغییرات آب و هوایی با تجارت، بازار و سیاست مواجه می شود. پوشش FT را در اینجا کاوش کنید.

آیا در مورد تعهدات پایداری زیست محیطی FT کنجکاو هستید؟ در اینجا درباره اهداف مبتنی بر علم ما بیشتر بیاموزید