لوید آستین ، ژنرال بازنشسته آمریکایی که جو بایدن وی را به عنوان وزیر دفاع خود معرفی کرده است ، به هر حال یک سرباز خوب است. آقای آستین به عنوان اولین آفریقایی-آمریکایی به ریاست فرماندهی مرکزی ایالات متحده – مهمترین ساتراپی منطقه ای پنتاگون – الگویی برای اقلیت های قومی آمریکا بوده است. اما آقای بایدن در انتخاب وی برای شغلی که طبق قوانین ایالات متحده برای غیرنظامیان اختصاص دارد ، اشتباه کرده است.

دلایل خوبی وجود دارد که کنگره ایالات متحده در زمان ایجاد این شغل در سال 1947 این خط تقسیم “civil-mil” را کشیده است. اولین مورد ، برای جورج سی مارشال در سال 1950 ، یک سال بعد به پایان رسید. اگرچه مارشال وزیر خارجه برجسته ای بود ، اما خیلی راحت با رفقای سابق لباس یکدست خود هویت می گرفت. وی در ابتدا در برابر اقدام رئیس جمهور هری ترومن در اخراج داگلاس مک آرتور ، ژنرال آمریکایی که به طرز خطرناکی به نافرمانی از دستورات کاخ سفید نزدیک شد (در مورد جنگ کره) مقاومت کرد.

معافیت دوم در سال 2017 به جیم ماتیس ، وزیر دفاع دونالد ترامپ داده شد ، با این اعتقاد که وی یکی از “بزرگسالان در اتاق” خواهد بود که یک رئیس جمهور جدید دمدمی مزاحم را مهار می کند. آقای ماتیس تنها موفقیت محدودی داشت. وی نتوانست جلوی آقای ترامپ را از انتقال منابع نظامی به مرز آمریکا و مکزیک ، یا بیرون کشیدن سریع نیروهای آمریکایی از سوریه ، بگیرد.

به هر صورت ، امروزه چنین شرایط تخفیفی وجود ندارد. آقای بایدن به عنوان چهره ای بسیار باتجربه در واشنگتن ، به هیچ یک از بزرگسالان محدود کننده در پنتاگون احتیاج ندارد. علاوه بر این ، تعداد زیادی غیرنظامی بسیار واجد شرایط وجود دارد که وی می تواند از آنها انتخاب کند. از میان این افراد ، میشل فلورنوی ، معاون سابق وزیر دفاع ، به طور گسترده ای برای بدست آوردن شغل معرفی شد. مشخص نیست که چرا آقای بایدن خانم فلورنوی را که اولین وزیر دفاع زن بود ، کنار گذاشته است. ممکن است که آنها در اوایل دولت باراک اوباما بر سر افزایش نیروهایش به افغانستان درگیر شده باشند. آقای بایدن در مخالفت با آن صدای تنهایی بود. آقای بایدن نیز تحت فشار قرار گرفته است تا اولین آفریقایی-آمریکایی را به عنوان رئیس پنتاگون منصوب کند. اما او به طرز منطقی تری می توانست جه جانسون ، وزیر سابق امنیت داخلی و مشاور پنتاگون را انتخاب کند. به غیر از شیمی شخصی ، مشخص نیست که چرا آقای بایدن در معرض واکنش کنگره از طرف آقای آستین است.

با توجه به بی توجهی ظاهری آقای ترامپ به اصل ، بسیار مهم است که آقای بایدن آن را تقویت کند. تابستان سال گذشته آقای ترامپ ژنرال یکدست مارک میللی ، رئیس ستاد مشترک ارتش ایالات متحده را با یک لباس متحدالشکل فراخواند تا پس از پاکسازی اجباری معترضین از زندگی سیاه ، او را در آن سوی میدان مقابل کاخ سفید همراهی کند. ژنرال میللی به سرعت از این تخلف عذرخواهی کرد اما آقای ترامپ مرتباً فشار می آورد تا قانون قیام را که رئیس جمهور را قادر می سازد سربازان مسلح را در خیابانها مستقر کند ، مورد استناد قرار دهد.

در این حالت ، هم وظیفه فعال و هم رهبران بازنشسته ارتش آمریكا به طرز تحسین برانگیزی اظهار داشتند كه وظیفه آنها حفظ قانون اساسی ایالات متحده است نه تأمین نیازهای سیاسی رئیس جمهور. آقای ترامپ عقب نشینی کرد. در هنگام موضع گیری ، همه شخصیت های نظامی بر قانون اساسی آمریکا تأکید کردند که سربازان نباید درگیر سیاست شوند. این برای بازنشستگان نیز صدق می کند. آقای آستین لباس خود را در سال 2016 از تن خارج کرد. این ممنوعیت برای مدت 7 سال اعمال می شود.

هیچ کس انتظار ندارد که آقای بایدن یک رئیس جمهور بی سر و صدا باشد. اما به عنوان یک سناتور و معاون رئیس جمهور سابق ، او ، از همه مردم ، باید بداند که یک سرباز برای مدیریت سیاست – از ویژگی های اصلی کار – از تجهیزات کافی برخوردار نیست. دیر نیست که آقای بایدن نامزدی آقای آستین را پس بگیرد و به جای آن یک غیرنظامی واجد شرایط را انتخاب کند.