صبح بخیر. روز چهارشنبه به نتایج خرده فروشان تخفیف نگاه کردم و نوشتم که “به طور فزاینده ای واضح است که مصرف کنندگان کم درآمد تحت فشار هستند و عادت های خرج کردن خود را به طور معناداری تغییر می دهند.” دیروز، دلار جنرال، یکی دیگر از تخفیف‌دهنده‌ها، نتایجی را گزارش کرد که این روند زشت را به شدت تأیید می‌کرد. ما همچنان شاهد نشانه هایی از افزایش فشار مالی بر روی مشتریان خود هستیم، زیرا آنها به دنبال گزینه های مقرون به صرفه هستند، از جمله افزایش اتکا به [store] مدیر عامل به تحلیلگران گفت: برندها و اقلام با قیمت 1 دلار یا کمتر از آن. سهام یک پنجم سقوط کرد. کندی های اقتصادی به آرامی آشکار نمی شوند. آنها مجموع مجموعه ای نامنظم از شگفتی های ناخوشایند هستند. به من ایمیل بزنید: [email protected]

موردی برای عدم نگرانی در مورد گزارش مشاغل

گزارش مشاغل صبح امروز حتی بیشتر از حد معمول پیش بینی شده است. دلیل آن این است که اعتماد سرمایه گذاران مبنی بر اینکه نرخ بهره به اوج خود رسیده و به زودی کاهش خواهد یافت، جای خود را به عدم قطعیت های آزاردهنده داده است. این گمان بد وجود دارد که نرخ ها برای مدت طولانی تری بالاتر خواهند ماند – همانطور که کاساندراهای پایین در فدرال رزرو مدت ها هشدار داده بودند – یا، بدتر از آن، ممکن است یک یا دو درجه افزایش یابد.

سخنرانی اخیر فیلیپ جفرسون، رئیس فدرال رزرو، به بازار نشان داد که افزایش نرخ در نشست این ماه فدرال رزرو بعید است، اما در ادامه مسیر، دامنه احتمالات گسترده است. داده های اقتصادی مبهم اخیر – یک گزارش داغ فرصت های شغلی، یک نظرسنجی جالب ISM تولیدی – فقط توجه بیشتری را بر روی اعداد مشاغل متمرکز کرده است.

اگر گزارش مشاغل بسیار قوی‌تر از برآورد اجماع 195000 شغل جدید باشد، ممکن است کمی یک بازار عجیب و غریب وجود داشته باشد. اما دلیلی وجود دارد که آرام بمانیم: بازار کار فشرده ممکن است آنچنان که تصور می‌شود عامل مهمی در تورم نباشد.

بازار کار تا حدی مورد توجه قرار گرفته است زیرا جی پاول، رئیس فدرال رزرو به همه گفته است که آن را از نزدیک تماشا کنند. او در یک کنفرانس مطبوعاتی در نوامبر گذشته، تورم اصلی را به سه دسته تقسیم کرد: کالاها، خدمات مسکن، و خدمات غیرمسکن (NHS). او گفت که احتمالاً دو مورد اول با گذشت زمان سقوط خواهند کرد، اما

خدمات اصلی به غیر از مسکن . . ممکن است مهم ترین مقوله برای درک تحولات آتی تورم اصلی باشد. از آنجایی که دستمزدها بیشترین هزینه را در ارائه این خدمات تشکیل می دهند، بازار کار کلید درک تورم در این دسته است.

“کلید درک تورم”! یوزا! از آن زمان، همانطور که عمیر شریف از Inflation Insights دیروز به من اشاره کرد، پاول سعی کرده تا حدودی از این نظر عقب نشینی کند. با این وجود، دیدن چالش تورم فدرال رزرو در اصل چالش سرد کردن بازار کار، معمول است.

اما دو شخصیت برجسته اقتصادی – بن برنانکه و اولیویه بلانچارد – به تازگی مقاله ای منتشر کرده اند که در آن استدلال می کنند که بازار کار عامل اصلی تورم اخیر نبوده است. این مقاله حول محور بحث، در اوایل دوران همه گیری، بین خوش بینان و بدبینان به تورم تنظیم شده است. خوش‌بین‌ها، از جمله رهبری فدرال رزرو، فکر می‌کردند که محرک‌های مالی سنگین باعث ایجاد تورم نمی‌شود، زیرا منحنی فیلیپس صاف شده است (یعنی حساسیت تورم به سطح اشتغال کمتر شده است)، و به این دلیل که انتظارات تورمی برای مدت طولانی بسیار پایین بوده است. بدبین ها، از جمله بلانچارد، این را ادعا کردند

[The] افزایش تقاضای کل احتمالاً ناشی از انتقال‌های مالی بی‌سابقه بزرگ، همراه با اثرات انباشته تسهیل سیاست پولی که در مارس 2020 آغاز شد، می‌تواند بیش از حد انتظار خوش‌بین‌ها باعث داغ شدن بیش از حد بازار کار در حال حاضر تنگ شود. نرخ بیکاری بسیار پایین ممکن است به نوبه خود باعث تند شدن منحنی فیلیپس شود. علاوه بر این، سطوح تورم بالاتر و در نتیجه از نظر روانی برجسته‌تر ممکن است منجر به کاهش انتظارات تورمی شود و پتانسیل مارپیچ دستمزد-قیمت را افزایش دهد.

به گفته برنانکه و بلانچارد، در حالی که بدبینان در مورد افزایش شدید تورم حق داشتند، در مورد نقش بازار کار اشتباه می کردند. آنها با استفاده از یک مدل اقتصادی «برهنه» دریافتند که «هم فدرال رزرو و هم منتقدان آن پتانسیل تورمی تحولات در بازارهای کالا را دست کم گرفتند» و «فشرده بودن بازار کار حداکثر سهم متوسطی در تورم اولیه داشت».

همکار من مارتین سندبو دیروز استدلال کرد که تحلیل برنانکی/بلانچارد از دیدگاه «تیم گذرا» از تورم حمایت می کند. بر اساس این دیدگاه، تورم ناشی از یک سری شوک‌های بد عرضه است که در بخش‌های مختلف اقتصاد وجود دارد. اگر اینطور باشد، واکنش سیاستی درست این است که به جای ادامه دادن به سخت‌تر کردن سیاست، عقب‌نشینی کنیم و اجازه دهیم این فرآیند خودش را طی کند.

مدل برنانکی/بلانچارد ممکن است «استخوان‌های برهنه» باشد، اما برای غیراقتصاددانی مانند من پیروی از جزئیات کار آسانی نیست. خوشبختانه، آدام شاپیرو از فدرال رزرو سانفرانسیسکو مقاله ای را منتشر کرد که با استدلال ساده تری بر همین نتیجه استدلال می کرد.

اول، شاپیرو تأثیر افزایش غافلگیرکننده دستمزدها (که با شاخص هزینه اشتغال اندازه‌گیری می‌شود) بر تورم اصلی (که توسط شاخص هزینه‌های مصرف شخصی اندازه‌گیری می‌شود) را دنبال می‌کند، در حالی که سایر متغیرها را کنترل می‌کند. به طور خاص، او به تورم NHS نگاه می کند، جایی که دستمزدها بزرگترین جزء هزینه ها هستند. چیزی که او پیدا می کند این است

تأثیر ECI بر تورم NHS از نظر آماری قابل توجه است، اما مقدار آن بسیار کم است. یک درصد افزایش در ECI، سهم تورم NHS در تورم اصلی PCE را 0.15 درصد در طی چهار سال افزایش می‌دهد – اثری 0.04pp در سال. از آنجایی که رشد ECI حدود 3 درصد نسبت به سطح قبل از همه‌گیری افزایش یافته است، این بدان معنی است که هزینه‌های نیروی کار تقریباً 0.1 درصد به تورم اصلی فعلی PCE اضافه شده است.

این زیاد نیست! سپس، شاپیرو به اثرات متفاوت افزایش دستمزد بر تورم ناشی از عرضه و تقاضا می‌پردازد. او دو نوع تورم را با نگاه به حرکات قیمت ها و حجم واحدها متمایز می کند. با تورم ناشی از عرضه، قیمت ها افزایش می یابد اما حجم کاهش می یابد (مواد کمتری برای فروش وجود دارد، بنابراین قیمت هر واحد افزایش می یابد). با تورم ناشی از تقاضا، این دو با هم حرکت می کنند (تامین کنندگان قیمت ها را افزایش می دهند و فروش بیشتر به مشتریان مشتاق). او دریافت که افزایش غافلگیرکننده دستمزدهای ECI هیچ تاثیری بر تورم ناشی از تقاضا ندارد، و پیشنهاد می‌کند که «کسب‌وکارها تمایل دارند زمانی که دستمزدها افزایش می‌یابد به دلیل افزایش هزینه‌ها، قیمت‌ها را افزایش دهند، نه به دلیل افزایش تقاضا».

شریف، از Inflation Insights، به طور کلی به همین نکته بدون هیچ مدل اقتصادی اشاره می کند: او فقط نگاهی دقیق به داده های تورم NHS دارد.

او خاطرنشان می‌کند که حدود دو سوم افزایش تورم NHS در سال‌های 2021-2022 در مقایسه با خط پایه قبل از همه‌گیری ناشی از خدمات حمل‌ونقل بوده است، دسته‌ای که شامل بلیط هواپیما، بیمه خودرو و تعمیر خودرو می‌شود. چه مقدار از افزایش تورم خدمات حمل و نقل به نوبه خود ناشی از افزایش دستمزدها بوده است؟ شریف فکر می کند زیاد نیست.

او به صنعت هواپیمایی اشاره می کند. با نگاهی به افزایش کل هزینه های عملیاتی فصلی صنعت بین سه ماهه دوم 2021 و 2022 (همانطور که توسط اداره آمار حمل و نقل گزارش شده است)، افزایش هزینه های نیروی کار کمتر از یک پنجم تغییر را تشکیل می دهد. سوخت مقصر اصلی بود و به دنبال آن مواردی مانند نگهداری، غذا برای مسافران، تبلیغات و بیمه (هزینه‌های مربوط به حمل و نقل و سایر هزینه‌های جدول زیر):

همه این‌ها نشان می‌دهد که ما نباید بیش از حد در مورد تنگنای بازار کار وسواس داشته باشیم – یا به هر حال، کمتر از آنچه در یکی دو سال گذشته داشته‌ایم، درباره آن وسواس داشته باشیم. البته با پذیرفتن این موضوع، باز هم باید به دقت فکر کنیم که چه چیز دیگری باعث تورم می شود و احتمال دارد در آینده چه اتفاقی بیفتد. اما این بحث دیگری است. در حال حاضر، فقط در مورد گزارش مشاغل امروز نگران نباشید.

یک مطالعه خوب

متأسفانه حمله به اوکراین برای روسیه هزینه زیادی ندارد.