در این ویژگی، بخشی از مجموعه ای از بررسی مبارزه با قاچاق در ساحل، اخبار سازمان ملل بر تجارت غیرقانونی سوخت در منطقه تمرکز می کند.

سوخت غیرقانونی که توسط شبکه‌های جنایتکار حمل می‌شود و توسط گروه‌های تروریستی مالیات می‌گیرد، در امتداد چهار مسیر اصلی از ساحل به سمت خریداران آماده جریان می‌یابد و میلیون‌ها نفر را از کشورهایی که در مسیر تثبیت منطقه‌ای که از نظر امنیتی به چالش کشیده شده‌اند، که محل سکونت 300 میلیون نفر است، جذب می‌کند.

«قاچاق سوخت حاکمیت قانون را تضعیف می کند. فرانسوا پاتوئل، رئیس واحد تحقیقات و آگاهی در دفتر مبارزه با مواد مخدر و جرایم سازمان ملل متحد (UNODC) گفت: این به فساد دامن می‌زند. “این همچنین سایر اشکال جرم را فعال می کند. به همین دلیل باید به آن رسیدگی شود.»

تقاضای تماس، قاچاقچیان پاسخ می دهند

قاچاق سوخت یک تجارت بزرگ در منطقه است. گزارشی از UNODC، قاچاق سوخت در ساحل، متوجه می شود که گروه های مسلح غیر دولتی غیر دولتی، گروه های تروریستی، موسسات مالی، مقامات مجری قانون فاسد، و گروه هایی که با افراد برجسته مرتبط با شرکت های سوخت خرده فروشی ارتباط دارند، تامین مالی می کند. همچنین تقاضای زیادی در بین مردم دارد.

بزرگ‌ترین عامل‌ها قیمت‌های گاز پایین و یارانه‌ای سنگین در الجزایر، لیبی و نیجریه است. UNODC گزارش داد که پمپ بنزین های لیبی 11 سنت در هر لیتر شارژ می کنند، اما در آن سوی مرز، قیمت پمپ مالی مالی به طور متوسط ​​1.94 دلار است.

میلیون ها را از دست داده است

آقای پاتوئل توضیح داد: “فقط با عبور از مرز، آنها به ازای هر لیتر 90 سنت سود می برند.” این درآمد آسان برای گروه های جنایتکار است.

او گفت که قاچاقچیان سپس به مردم می فروشند که برای انجام فعالیت ها و زندگی روزمره خود به سوخت ارزان تری متکی هستند، از ژنراتورهای سوخت برای تولید برق یا پر کردن مخازن گاز خود برای هدایت کالاهای خود به بازار.

او افزود: «آنها واقعاً از این نیازها برای فروش محصولات مجرمانه خود از جمله سوخت قاچاق سوء استفاده می کنند.

گزارش UNODC عملیات در سراسر بورکینافاسو، چاد، مالی، موریتانی و نیجر را ردیابی کرد. در مسیرهای پر تردد، رانندگان سالانه میلیون ها لیتر سوخت قاچاق حمل می کنند. مسیرهای ایجاد شده از الجزایر به مالی می‌رود، مسیر دیگری لیبی را به نیجر و چاد متصل می‌کند، و مسیر دیگری از نیجریه از طریق بنین به سمت بورکینافاسو و از طریق نیجر به مالی آغاز می‌شود.

آمادو فیلیپ دی آندرس، نماینده منطقه ای UNODC برای غرب و مرکز آفریقا گفت که درآمد از دست رفته برای کشورهای ساحلی حیرت آور است.

به گفته مقامات عالی مبارزه با فساد و جرایم مرتبط این کشور، این تجارت غیرقانونی سالانه تقریباً 8 میلیون دلار از درآمد مالیاتی نیجر هزینه دارد. دفتر دولت گفت که قاچاقچیانی که با خرید سوخت علامت گذاری شده برای صادرات با هزینه های کاهش یافته و انتقال کالا به داخل یا خارج از مرزها از پرداخت مالیات فرار کردند.

© هارونا عثمان ابراهیم

موتورسیکلت هایی که سوخت قاچاق را در دوسو، نیجر، نزدیک مرز نیجریه حمل می کنند.

مالیات ترور

با این حال، قاچاقچیان به گروه های تروریستی تازه تأسیس، از جمله در اطراف کورو/کوالو، که در آن انبارهای غیرقانونی مخازن سوخت قاچاق را در حین حمل و نقل ذخیره می کردند، «مالیات» می پردازند، و افزود که گروه های وابسته به القاعده برخی از طلاهای منطقه را اداره می کنند. معادن غنی، و به طور معمول از کالاهای قاچاق هزینه دریافت می کنند.

براساس گزارش Trends Alert کمیته مبارزه با تروریسم شورای امنیت، از نظر قاچاق منابع طبیعی در بورکینافاسو، مالی و نیجر، “جوامع محلی به ویژه آسیب پذیر هستند، زیرا آنها در مناطق منزوی با حضور محدود اجرای قانون زندگی می کنند.” مدیریت اجرایی (CTED).

آقای پاتوئل گفت که اغلب، سوخت قاچاق سطح یک چاه بسیار عمیق قاچاق را خراش می دهد که منعکس کننده پیوندی از فعالیت های مجرمانه، از مواد مخدر گرفته تا مهاجران است. قاچاقچی سوخت که پمپ بنزین داشت. مظنون ظاهراً از عواید قاچاق مواد مخدر برای خرید سوخت قاچاق که در پمپ بنزین هایش فروخته می شد استفاده می کرد.

UNODC روندهای جدید و نگران کننده دیگری را برجسته کرد که نشان می دهد شرکت های مرتبط با افراد تحریم شده توسط شورای امنیت درگیر در قاچاق سوخت از نیجر به مالی هستند، زیرا قاچاقچیان طیف گسترده ای از محصولات را می فروشند.

چنین سودجویی زنگ خطر را در سراسر سیستم سازمان ملل به صدا درآورده است. شورای امنیت سازمان ملل متحد با ابراز نگرانی مداوم از گروه‌های تروریستی که از درآمدهای حاصل از قاچاق منابع طبیعی برای تأمین مالی فعالیت‌های شوم خود استفاده می‌کنند، از کشورها خواسته است، از جمله موارد دیگر، عاملان آن را مورد بازخواست قرار دهند.

در بورکینافاسو، افسران خط مقدم نقاط مشکوک به قاچاق را بررسی کردند.

از بین بردن فساد

با این حال، پایان دادن به قاچاق سوخت یک سرمایه گذاری پیچیده با پیامدهای بالقوه مرگبار در منطقه ای با نرخ بالای اشتغال غیررسمی است، از 78.2 درصد در نیجر تا 96.9 درصد در چاد. UNODC نگران است که سد کردن جریان سوخت غیرقانونی می تواند قیمت حمل و نقل و انرژی را همراه با هزینه بیشتر کالاها و خدمات تجاری افزایش دهد.

این دفتر به کشورهای ساحلی و کشورهای همسایه پیشنهاد می‌کند که پرونده‌های قاچاق سوخت را با ارتباط مستقیم با جنایات سازمان‌یافته، گروه‌های مسلح و فساد شناسایی و تحت پیگرد قانونی قرار دهند. ابزارهای موجود در معاهدات بین المللی مانند کنوانسیون سازمان ملل متحد علیه جرایم سازمان یافته فراملی و کنوانسیون سازمان ملل متحد علیه فساد وجود دارد.

پوشش جریان های غیرقانونی

UNODC گفت، در حالی که برخی از تلاش‌های ضد قاچاق با مقاومت خشونت‌آمیز، از جمله مرگ یک افسر مجری قانون، با وجود خطرات مواجه شده است، کشورها همچنان با استفاده از رویکردهای جدید و مشترک، جریان‌های غیرقانونی را متوقف می‌کنند.

آخرین ارزیابی تهدید آژانس در مورد این پدیده، نمونه های زیادی را ارائه می دهد، از کاروان های گاز تحت اسکورت پلیس در الجزایر در نزدیکی مرز مالی تا منع آمد و شد و یورش های تحمیلی بنین برای توقف گروه های مسلح فرامرزی.

به نوبه خود، بورکینافاسو از سال 2019 یک شبکه بسیار سازمان یافته قاچاق سوخت را که بیش از 3 میلیون لیتر کالای قاچاق را در یک دوره سه ساله قاچاق می کرد، با ناوگان کامیون هایی که حداکثر 30000 لیتر در هر سفر را حمل می کردند، به دقت از بین می برد.

در کورو/کوآلو، جریان سوخت غیرقانونی به دنبال سرکوب‌های دولتی به یک قطره کاهش یافته است، اما طبق گزارش UNODC، گروه‌های تروریستی همچنان از سوخت‌هایی که هنوز قاچاق می‌شود و همچنین سایر کالاهای قاچاق مالیات می‌گیرند.

آقای پاتوئل، محقق ارشد آژانس، گفت: «گروه‌های جنایتکار از نیازهای جمعیت تغذیه می‌کنند و از آنها بهره‌برداری می‌کنند. تلفیق تلاش ها و رویکرد منطقه ای منجر به موفقیت در مقابله با جرایم سازمان یافته در منطقه می شود.

خشونت مداوم، تغییرات آب و هوایی، بیابان زایی و تنش بر سر منابع طبیعی، همگی گرسنگی و فقر را در سراسر چاد بدتر می کنند.

آژانس پناهندگان سازمان ملل، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل (UNHCR)، برنامه هایی را راه اندازی کرده است که در آن از جوانان جوامع میزبان در عوارادی، نیجر، برای ساخت آجر استفاده می کنند.