یک شوخی قدیمی در مورد مردی وجود دارد که به اعتراف می رود و بابت سرقت 300 پوند از او طلب آمرزش می کند. کشیش می پرسد چه موقع آن را دزدیدی؟ پاسخ: “هفته گذشته صد پوند ، هفته قبل 100 پوند – و هفته آینده 100 پوند”.
چارلز کوچ با پشیمانی هایش مانند آن مرد است. میلیاردر مواد شیمیایی آمریکا نوعی شرور است که اگر فیلمنامه نویسان نمی خواستند کسی آنها را تماشا کند فیلم های باند می توانستند داشته باشند. او خاکستری و بی امان است. و برخلاف یک شرور باند ، او بیشتر برنامه خود را اجرا کرده است – با مخالفت موفقیت آمیز با مقررات زیست محیطی و کمک های مالی به سیاستمداران جمهوری خواه مجنون.
مخالفان او مدتهاست که می خواهند حساب کنند. و در کتاب جدیدش ، به مردم ایمان داشته باشید، به نظر می رسد آقای کوچ به خاطر حزبگرایی بیش از حد توبه کرده است. “پسر ، ما همه چیز را پیچیدیم؟ چه آشفته ای! ” او می گوید توسط جورج ، من فکر می کنم او متوجه شده است!
اما این یک سراب است. آقای کوچ توضیح می دهد که ناراضی است که برخی از جمهوری خواهان تندرو که از آنها حمایت می کند ضد مهاجرت هستند. در این باره به من بگو – من به انجمن ملی تفنگ کمک مالی کردم و معلوم شد که آنها طرفدار اسلحه هستند.
آقای کوچ mea culpa قانع کننده تر خواهد بود اگر پولش هنوز به جان ترامپ نرود ، از جمله دیوید پردو ، سناتور جورجیا که معاملات سهام خود را با زمان مناسب انجام می داد. آقای پردو دو حزب نیست: پیش از انتخابات دور دوم مجلس سنا ، وی از پذیرفتن پیروزی جو بایدن خودداری کرده است.
من می خواهم “به مردم ایمان داشته باشم” ، اما خط را متوجه آقای کوچ می کنم. عذرخواهی نکردن او برای یک آزادیخواه خیلی راحت است. وی با این استدلال که سیاست بهم خورده است ، دلیل دیگری برای اینکه چرا دولت باید از این راه دور شود ، ارائه می کند.
آنچه آقای کوچ نمونه آن است فروتنی نیست ، بلکه فقدان گستاخانه آن است. او تنها نیست. چند دقیقه را در شبکه های اجتماعی بگذرانید و می توانید افرادی را پیدا کنید که به همه ما معذرت خواهی می کنند. “ویروس کرونا نمی خواهد شما را بکشد. واقعاً اینگونه نیست ، “دانیل هانان ، نماینده پارلمان اروپا در حزب توئری ، توییت کرد و سپس در ماه فوریه حذف کرد. با دلسردی ، او اکنون س questionsال می کند که آیا قفل قفل میزان مرگ و میر را کاهش می دهد؟
با تشکر از توابع جستجوی اینترنتی ، اشاره به خطاها و ریا های مردم از هر زمان آسان تر است. اما به چه هدفی؟ ما در آرزوی روزی هستیم که Brexiters تندرو ، ترامپيست ها يا افراد بدبين تحت شواهد سقوط کنند. آن روز احتمالاً هرگز فرا نخواهد رسید.
آیا رای دهندگان فلوریدا وقتی ساحل آنها غیرقابل سکونت شود ، از مخالفت با اقدام تغییر آب و هوا پشیمان می شوند؟ آیا رای دهندگان در کنت از یک Brexit سخت پشیمان می شوند که جاده های آنها با کامیون ها خفه شود؟ تجربه گذشته و روانشناسی اساسی اینگونه نیست. بیشتر مردم هرگز راه دمشق را در پیش نمی گیرند.
آیا کلمات “من به شما چنین گفتم” تاکنون نقش مفیدی در تاریخ بشر داشته است؟ قضاوت نکردن بر اساس تجربیات داخلی خودم.
چند سال پیش روانشناس جوردن پیترسون با انتشار کتاب خود به یک احساس نشر تبدیل شد 12 قانون برای زندگی. این قوانین هرچه بود – و اعتراف می کنم آنها را از ذهنم پاک کرده ام – کاملاً مشکوک بودند.
اگرچه او خود را به عنوان استادی در برابر صحت سیاسی سبک می کند ، اما آقای پترسون می تواند به عنوان استادی در برابر صحت واقعیت بهتر درک شود. وی دیدگاه های متفاوتی در مورد اختلاف جنسیت داشته و از پذیرش تغییرات اقلیمی ساخته شده توسط انسان خودداری می کند.
او می تواند در موضوعات مختلف قهرمانانه وفل کند: او پادکست دو بخشی دارد که در آن تجزیه و تحلیل Jungian از دیزنی را انجام می دهد شیر شاه. اما وقتی بحث برانگیزترین دیدگاه های او مورد بررسی قرار می گیرد ، حتی او اغلب برای دفاع از آنها تلاش می کند.
آیا آقای پترسون هرگز لحن خود را تغییر خواهد داد؟ بعید به نظر می رسد او در حال بازگشت با یک کتاب جدید است که زیرنویس آن – 12 قانون بیشتر برای زندگی – نشان می دهد که او در مورد 12 قبلی دوباره فکر نکرده است. اگر انگیزه رانندگی ما در زندگی این باشد که فریاد بزنیم “من به شما چنین گفتم” ، ما به یک انگیزه بهتر نیاز داریم. بعضی از افراد هرگز واقعاً خطای خود را قبول نمی کنند ، حتی با کشیش خود.
